Ελπίδα για επικοινωνία δημιουργεί ένα νέο τεχνολογικό σύστημα που κατασκευάστηκε από Ελβετούς ερευνητές, ένα πολύτιμο εργαλείο για τους πάσχοντες από αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση.
Ενα διαδραστικό σύστημα επικοινωνίας ανάμεσα σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και ανθρώπινο εγκέφαλο κατασκευάστηκε από Ελβετούς ερευνητές που ευελπιστούν ότι θα ξαναχαρίσουν το δώρο της επικοινωνίας σε άτομα που το έχουν χάσει. Η μέτρηση των επιπέδων οξυγόνου στον εγκέφαλο κατέστησε εφικτή αυτή την επικοινωνία, στην πραγματικότητα αποκρυπτογραφώντας τις σκέψεις ανθρώπων που είναι πλήρως παράλυτοι και είναι «εγκλωβισμένοι» στον εαυτό τους, καθώς αδυνατούν να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον.

Κατά την πρώτη τους κλινική δοκιμή, το σύστημα εφαρμόστηκε σε τέσσερις πάσχοντες από αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση, μία νευρολογική νόσο που καταλήγει στην παράλυση όλων των μυών με αποτέλεσμα ο άρρωστος να χάνει την ικανότητα επικοινωνίας με το περιβάλλον του. Οι ασθενείς, αξίζει να

Ο Έλληνας που “κρύβεται” πίσω από την εφεύρεση Eye Harp και αλλάζει τα δεδομένα στη μουσική και την αναπηρία παγκοσμίως, σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης!
Η ιδέα πυροδοτήθηκε το 2010 και ξεκίνησε να υπάρχει από το Μάρτιο του 2011. Μοναδικός συνεργάτης ο καθηγητής που έκανε το μάστερ μαζί του. Ο Ζαχαρίας Βαμβακούσης, είναι 33 ετών, ζει στη Βαρκελώνη εδώ και χρόνια και είχαμε μια κουβέντα για την εφεύρεση του, το Eye Harp! Συζητήσαμε για τις συνθήκες που επικρατούν στην Ισπανία στο θέμα της αναπηρίας, αλλά και τι είναι αυτό που τον ενοχλεί στην Ελλάδα που αγαπά.
Διαθέτει μια έμφυτη ευγένεια και έχει όμορφες αλλά πραγματοποιήσιμες ιδέες και οράματα, αρκεί να του δοθεί η δυνατότητα να τις κάνει πράξη. Έχω πάρει πολλές συνεντεύξεις και ως επί το πλείστον οι περισσότεροι(ακόμα

Ένας νευρο-ρομποτικός εξωσκελετός, που φοριέται στο χέρι και δημιουργήθηκε από Eυρωπαίους επιστήμονες, επέτρεψε για πρώτη φορά σε έξι τετραπληγικούς να πιάσουν και να χειρισθούν αντικείμενα όπως μαχαιροπίρουνα για να φάνε ή να υπογράψουν έγγραφα με στιλό. Οι παράλυτοι ασθενείς που έπασχαν από παραπληγία και έως τότε αδυνατούσαν να κάνουν οτιδήποτε χωρίς βοήθεια, κατάφεραν να λειτουργήσουν αυτόνομα χάρη στον εξωσκελετό, ο οποίος ελέγχεται από μια ηλεκτρονική κάσκα που φοριέται στο κεφάλι και φορτίζεται από την μπαταρία ενός υπολογιστή ταμπλέτας. Το σύστημα είναι αξιόπιστο και πρακτικό, χωρίς να προκαλεί δυσφορία κατά τη χρήση του. Από τετραπληγία -απώλεια κίνησης σε άνω και κάτω άκρα- πάσχει περίπου ένας στους 10.000 ανθρώπους στον κόσμο. Για να υπάρξει μια μερική αποκατάσταση της κινητικότητας των ασθενών, οι επιστήμονες μέχρι σήμερα έχουν δοκιμάσει την εμφύτευση συσκευών (διεπαφών) εγκεφάλου-μηχανής,

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙ ΤΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΕ ΦΩΝΗ

Σε πρώτη φάση ανάπτυξης βρίσκεται το σύστημα που σχεδίασαν Έλληνες μηχανικοί και μπορεί να μεταφράσει την νοηματική γλώσσα σε φωνή.

Όπως είπε στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού- Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Πρακτορείο 104,9 FM” ο μηχανικός Γρηγόρης Αγριόπουλος, το γάντι που καταγράφει την κίνηση των δακτύλων του χρήστη και στέλνει την αντίστοιχη πληροφορία στο κινητό του τηλέφωνο, έχει ήδη βρει χρηματοδοτική στήριξη για την πρώτη φάση της ανάπτυξης του τελικού προϊόντος μέσω του προγράμματος Corallia και εταιρείας που συμμετέχει σε αυτό.

Αναφερόμενος στο σύστημα που σχεδίασε με τον Γιώργο Προφητηλιώτη, επισήμανε ότι βραβεύτηκε στο διαγωνισμό ActInSpace που διοργάνωσαν η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) και η Γαλλική Διαστημική Υπηρεσία (CNES), με την υποστήριξη της αεροδιαστημικής βιομηχανίας Airbus Defence and Space, στην Τουλούζη της Γαλλίας.

«Το γάντι εκμεταλλεύεται τον

Το όνειρό του είναι ασχοληθεί με τον νανοτεχνολογία και τη ρομποτική. Ο Θάνος Τζιατζιούλης, μαθητής της Γ’ Γυμνασίου από την Αθήνα, φαίνεται πως έχει ήδη βάλει το θεμέλιο για τα επόμενα επαγγελματικά του βήματα, αφού κατάφερε χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια να κατασκευάσει ένα ρομποτικό χέρι.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Πρακτορείο 104,9 FM», ο νεαρός μαθητής περιέγραψε τη διαδικασία μέσα από την οποία ‘τύπωσε’ και προγραμμάτισε το δημιούργημά του: “είναι ένα ρομποτικό χέρι, που μπορώ να κινήσω με το αριστερό μου χέρι» αναφέρει και περιγράφει πώς φοράει ένα γάντι, το οποίο έχει πάνω του πέντε ‘σένσορες’ (αισθητήρες) και κινείται χάρη σε υπολογιστή και ειδική πλατφόρμα τεχνολογίας: «μέσω του μικροελεγκτή Arduino δίνω ζωή στο χέρι».
Το ρομποτικό χέρι μοιάζει με προσθετικό μέλος: άλλωστε, ήταν ένα προσθετικό μέλος, που έδωσε έμπνευση

Τη δυνατότητα σε τυφλούς να διαβάζουν χωρίς Μπράιγ δίνει μια «μίνι» κάμερα η οποία φοριέται στο δάκτυλο.
Κανονικά, για την ανάγνωση έντυπου υλικού, πολλά άτομα με προβλήματα όρασης βασίζονται σε εφαρμογές όπως το KNFB Reader, που μεταφράζουν κείμενο σε ομιλία: Ο χρήστης τραβά μια φωτογραφία και η εφαρμογή την διαβάζει.
Ωστόσο, όπως υπογραμμίζεται σε δημοσίευμα του New Scientist, οι χρήστες συχνά δυσκολεύονται να διασφαλίσουν πως η φωτογραφία θα περιέχει όλο το κείμενο, και οι εφαρμογές αυτού του είδους συχνά δυσκολεύονται να διαβάσουν «δύσκολα», από άποψης εμφάνισης, κείμενα.
Ο Τζον Φρόλιχ και η ομάδα του στο University of Maryland ανέπτυξαν το HandSight: Μια συσκευή που περιλαμβάνει μια μικρή κάμερα (η οποία αρχικά είχε αναπτυχθεί για ενδοσκοπήσεις).
Με διάμετρο μόλις ενός χιλιοστού, η κάμερα βρίσκεται στην άκρη του δακτύλου, ενώ η υπόλοιπη

Ένα ηλεκτροκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο διαφορετικό από όσα κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά έχουν δημιουργήσει δύο αδέρφια από τη Λάρισα.

Ο λόγος για το Ladd//roller, που δημιουργήθηκε από τους Δημήτρη και Μάριο Ερμή Πετρωτό, και το οποίο παρουσιάζεται στο περίπτερο 15 της 81ης ΔΕΘ.

Η καινοτομία του Ladd//roller έγκειται, όπως εξήγησε στη Voria.gr, ο κ. Δημήτρης Πετρωτός, στο γεγονός ότι δίνει τη δυνατότητα στα άτομα με κινητικά προβλήματα να εκτελέσουν μία σειρά από κινήσεις, τις οποίες δεν μπορούν να κάνουν με άλλα συμβατικά αμαξίδια, όπως το να σταθούν σε όρθια θέση ενώ είναι καθισμένοι ή ακόμη και το να ανεβούν σε πεζοδρόμιο μη «φιλικό» προς αυτούς (δηλαδή χωρίς τη σχετική μπάρα). «Το συγκριτικό του πλεονέκτημα είναι ότι συνδυάζει όλα τα χαρακτηριστικά των αναπηρικών αμαξιδίων που κυκλοφορούν, όπως το χαμηλό βάρος (σσ δεν ζυγίζει πάνω

Μία συζήτηση με τον Μηνά Λιαροκάπη, ιδρυτή της Open Bionics και μεταδιδακτορικό ερευνητή στο Πανεπιστήμιο Yale.
Την πρώτη χειραψία μου την έκανε με το προσθετικό μέλος! Η ομιλία του στο TEDx Θεσσαλονίκη είχε μόλις τελειώσει και ο ίδιος ευδιάθετος απαντούσε στις ερωτήσεις του κοινού στο φουαγέ του Μεγάρου. Τα 18 λεπτά της σκηνής δεν ήταν αρκετά για να εξηγήσει όλα αυτά που έχει πετύχει μέσω της Open Bionics. Το πώς έφερε την επανάσταση στα προσθετικά μέλη, το πώς μείωσε ως και 6000% το κόστος τους και το πώς άλλαξε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων με αναπηρία στον κόσμο. Το μαγνητόφωνο γράφει. «Ξεκίνησα τις σπουδές μου από το Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου απέκτησα το πτυχίο του Μηχανικού Υπολογιστών. Στη συνέχεια ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο ΕΚΠΑ με MSc σε Τεχνολογίες Πληροφορικής στην

Μόλις 250 ευρώ είναι το κόστος κατασκευής του Markus I- του προσθετικού μέλους που ανέπτυξαν ο Βασίλειος Χειλάς, τριτοετής φοιτητής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και ο Γεώργιος Φιλανδριανός, τριτοετής φοιτητής της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ.
Το Markus I παρουσιάστηκε στο Athens Science Festival, όπου είχε μεγάλη απήχηση, καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα επαναστατικό προσθετικό μέλος: Πέραν του χαμηλού του κόστους (σημειώνεται πως 250 ευρώ ήταν το κόστος κατασκευής του πρωτοτύπου), για τα δεδομένα των προσθετικών μελών, διαθέτει ιδιαίτερα υψηλές δυνατότητες, καθώς, όπως σημειώνουν οι δημιουργοί του, ελέγχεται αποκλειστικά με εγκεφαλικά κύματα και από την κίνηση των ματιών (χωρίς να απαιτείται κάποιου είδους χειρουργική επέμβαση), διαθέτει μεγάλη ενεργειακή αυτονομία και δεν απαιτεί πρόσθετη στήριξη από υπολογιστικό σύστημα.

Ακόμη, οι δημιουργοί του τονίζουν

Τι θα συνέβαινε αν ένας άνθρωπος με πρόβλημα όρασης μπορούσε να κινηθεί μόνος του σε πολυσύχναστους δημόσιους χώρους, με μόνο «οδηγό» το κινητό του τηλέφωνο ;
Πίσω από το wayfindr βρίσκεται ο Γιώργος Μανίνης.
To μεγαλύτερο κίνητρο για την ομάδα του είναι οι αντιδράσεις όσων συμμετέχουν στα δοκιμαστικά.
«Οι εκφράσεις του προσώπου τους μας λένε χίλιες λέξεις», λέει στο «Έθνος» ο Έλληνας επιστήμονας.
Η ερώτηση αυτή βρίσκεται πίσω από την αρχική ιδέα του wayfindr, μιας φιλόδοξης υπηρεσίας που δημιουργεί μια ομάδα σχεδιαστών και ερευνητών που εργάζεται στην Αγγλία.
Ανάμεσά τους κι ένας  Έλληνας, ο Γιώργος  Μανίνης.
Η εφαρμογή, που έλαβε χρηματοδότηση 1 εκατομμύρια δολάρια από την google.org, βρίσκεται σε δοκιμαστικό στάδιο και σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει επίσημα το επόμενο διάστημα.
«Επιδιώκουμε να βελτιώσουμε την ευεξία και την αυτοπεποίθηση ανθρώπων με προβλήματα